Het is nog nacht als Nelia, haar man en twee kleine kinderen wakker schrikken van harde explosies. Ze vragen zich af: hoe dichtbij zijn de Russen nu en is dit het moment om te vluchten? Het gezin besluit om te blijven, in de hoop dat het wel over zal gaan…

Een paar uur later vliegen de eerste Russische vliegtuigen over hun huis in Irpin, Oekraïne. Dan worden de explosies telkens harder en het geluid komt steeds dichterbij. Via de lokale media horen ze dat er, vlak bij hun huis, een markeerteken geplaatst zou zijn. Dit teken, dat fungeert als richtpunt voor rakketten, maakt ze bang. Nelia: “Waar moest ik zou snel met mijn kinderen naartoe?” Met de omringende buren proberen ze het markeerteken te vinden, zonder resultaat.

“Zoek dekking, de Russische tanks komen jullie kant op!”

Dan krijgt Nelia een telefoontje met de mededeling: zoek dekking want een hele kolonne met Russische tanks komt jullie kant op. “Op dat moment realiseerden we ons dat we niet langer konden blijven,” zegt Nelia. “Die nacht konden we niet slapen. De brug naar Kiev, op drie kilometer van ons huis, werd verwoest. Door die enorme explosie leek het alsof het huis op en neer sprong. We besloten om alvast onze meest belangrijke spulletjes te pakken. De volgende ochtend vroeg zijn we met de auto vertrokken.”

Achter elke boom schuilt gevaar
Met het geluid van heftig oorlogsgeweld en harde explosie worden de kinderen op de achterbank van de auto gezet en verlaat het gezin hun huis. “Ondertussen kregen wij berichten dat burgers tijdens de evacuatie werden geëxecuteerd. Ik kon het bijna niet geloven! Dus toen we de straat uitreden vroeg mijn man om goed uit te kijken of er ook Russische tanks waren,” zegt Nelia. In alle haast verlaat het gezin de stad. Nelia’s man concentreert zich op de weg en Nelia speurt elke boom, bosje en straat af, op zoek naar mogelijk gevaar. Lokale media waarschuwen en adviseren mensen om binnen te blijven. Nelia: “De Russen waren ondertussen al in onze straat aangekomen.”

“Evacuees worden geëxecuteerd…”

Het gezin ontspringt de dans en blijft een poosje in het westen van Oekraïne. Nadat Irpin is bevrijd zien ze foto’s van hun huis. Alle ramen zijn kapot, het dak is stuk en er zit een groot gat in de buitenmuur. Vijf grote kraters van mortierinslagen herinnert ze eraan dat ze op het nippertje aan de dood zijn ontsnapt.

Hulp van Hope4Ukraine
Ondertussen is het huis van Nelia en haar gezin, met behulp van stichting Hope4Ukraine, opgeknapt. Het gat in de muur is hersteld en het dak is wind en waterdicht. Nelia: “Het is zo’n enorme bemoediging dat we hulp van de mensen van Hope4Ukriane krijgen. Ik wens jullie alle kracht en bemoediging toe voor het goede werk dat jullie voor de Oekraïners doen. Dank voor jullie inzet!”